Geld als middel, niet als doel

Een focus op het ecosysteem in plaats van op economische groei betekent natuurlijk niet dat financiering onbelangrijk is. Integendeel. De allerbelangrijkste stap volgens het Groenboerenplan is een nieuw systeem van financiering.

Reken vervuiling mee in de prijs van voedsel, zodat producten die meer stikstofuitstoot en andere schade tot gevolg hebben, duurder worden. En beloon boeren voor álle maatschappelijke diensten die ze leveren, niet alleen voedselproductie. Het bergen van water voor droge tijden, het tegengaan van bodemdaling, het vastleggen van CO2 in de bodem, het onderhouden van een mooi landschap, en het in stand houden van biodiversiteit.

Dat kost geld, maar dat hoeven burgers niet per definitie in hun portemonnee te voelen. In de supermarkt betaal je als consument nu tien à twintig cent meer voor een liter biologische melk. Maar dat komt niet omdat biologische melk te duur is: de supermarktprijs van niet-biologische melk is, net als bijvoorbeeld een vliegtripje naar Parijs, simpelweg te goedkoop. Die kosten betaalt de maatschappij later alsnog, en dubbel, maar niet bij de Appie.

Belastingbetalers leggen jaarlijks veel geld in voor subsidiëring van de intensieve landbouw, en klauwen met geld die herstel van en bescherming tegen de huidige vervuiling van het ecosysteem nu kost. Dat geld kan beter worden gebruikt, door voedsel met minder vervuiling betaalbaar te maken.