1992

Mandela in Davos  Hoewel hij in 1997 en 1999 naar Davos zou terugkeren, erkende Mandela dat zijn eerste bezoek zijn perceptie van de wereld had veranderd.

Op de jaarlijkse bijeenkomst verscheen Nelson Mandela, anti-apartheidsleider en hoofd van het Afrikaans Nationaal Congres (ANC), die twee jaar eerder uit de gevangenis was vrijgelaten, samen met president F. W. de Klerk en chief minister van KwaZulu, Mangosuthu Buthelezi. De ontmoeting op een kritiek moment van de drie belangrijkste spelers in het transformatieproces van Zuid-Afrika toonde aan dat zij, ondanks verschillen, een verbintenis deelden om het land vooruit te helpen in de richting van democratie. Om deze gezamenlijke verschijning mogelijk te maken, was Klaus Schwab verschillende keren naar Zuid-Afrika gereisd om met elke leider de voorwaarden te stellen voor hun deelname aan een Davos-sessie. Mandela legde zijn visie op een meerpartijendemocratie uit. Toen hij de toegewezen tijd aanzienlijk overschreed, greep Schwab in. Mandela vergat deze onderbreking nooit, maar hij en Schwab ontwikkelden een zeer vriendschappelijke relatie en ontmoetten elkaar regelmatig. Mandela en de Klerk zouden in 1993 samen de Nobelprijs voor de Vrede winnen en Mandela zou het jaar daarop de eerste democratisch gekozen president van Zuid-Afrika worden, met de Klerk en de uiteindelijke opvolger Thabo Mbeki als zijn plaatsvervangers.

Het ANC had gestaan voor de nationalisatie van banken, mijnen en bepaalde strategische industrieën, maar tijdens zijn gesprekken met andere leiders in Davos bedacht Mandela zich. "Ze veranderden mijn opvattingen helemaal", vertelde hij aan journalist Anthony Sampson, die Mandela: The Authorized Biography schreef. "Ik kwam thuis en zei: 'Kerels, we moeten kiezen. Ofwel blijven we nationaliseren en krijgen we geen investeringen, ofwel passen we onze eigen houding aan en krijgen we investeringen.'"

In een brief aan de krant Sunday Independent in Zuid-Afrika in 2012 herinnerde Tito Mboweni, die van 1999 tot 2009 gouverneur was van de Zuid-Afrikaanse Reserve Bank, aan de bekering van Davos. Bij aankomst bekeken leden van de delegatie een toespraak waarin nationalisatie als ANC-beleid werd uiteengezet. "We besloten dat de inhoud ongepast was voor een Davos-publiek. Dus stelde ik een kort bericht op... over hoe het ANC sociale rechtvaardigheid wilde bereiken voor de meerderheid van de zwarte mensen: fatsoenlijke huisvesting, gezondheidszorg, fatsoenlijk onderwijs, openbaar vervoer, toegang tot schoon water, sanitaire voorzieningen en toegang tot wat ik 'de productiemiddelen' noemde, dat wil zeggen de creatie van een zwarte business class. Dat is alles. Geen capitulatie." Volgens Mboweni begon hij tijdens Mandela's ontmoetingen met zaken- en regeringsleiders zijn positie te heroverwegen. "Madiba had een aantal zeer interessante ontmoetingen in Davos met de leiders van de communistische partijen van China en Vietnam", schreef Mboweni, verwijzend naar Mandela bij zijn clannaam. "Ze vertelden hem eerlijk als volgt: 'We streven er momenteel naar om staatsbedrijven te privatiseren en particuliere ondernemingen uit te nodigen in onze economieën. Wij zijn regeringen van de Communistische Partij en u bent een leider van een nationale bevrijdingsbeweging. Waarom heb je het over nationalisatie?' Het waren die beslissende momenten die hem deden nadenken over de noodzaak voor onze beweging om de kwestie serieus te heroverwegen."

Na de dood van Madiba in december 2013 prees Klaus Schwab zijn unieke nalatenschap:

"Van alle vele leiders die ik in de loop van mijn leven heb ontmoet, heeft er geen enkele een diepere indruk op me gemaakt. Zijn moed, mededogen, wijsheid en nederigheid waren ongeëvenaard op het wereldtoneel, en zijn voorbeeld maakte hem een blijvende bron van inspiratie voor mensen uit alle lagen van de bevolking."Een andere belangrijke ontwikkeling op de jaarvergadering was de deelname van de Chinese premier Li Peng. Het optreden van de premier droeg bij aan het herstel van de normale betrekkingen tussen China en het Westen na het militaire optreden op het Tiananmen-plein in Peking in juni 1989. De spanningen tussen Europa en China waren nog voelbaar. De Chinese regering stond erop dat Li's reis naar Davos zou worden gecombineerd met een officieel bezoek aan ten minste één Europees land. Om aan dit verzoek tegemoet te komen, belde Schwab een aantal Europese ministers van Buitenlandse Zaken. Italië stemde ermee in Li en zijn delegatie te ontvangen.

President Carlos Andrés Perez van Venezuela had een grote delegatie naar Davos geleid. Bij thuiskomst in Caracas werd de president geconfronteerd met een militaire staatsgreep, die mislukte. Het nieuws leidde tot ontsteltenis onder de deelnemers in Davos. In een uitzonderlijk gebaar gaf het World Economic Forum een persbericht uit waarin Perez volledig werd gesteund.

In 1992 lanceerde het Forum een nieuwe gemeenschap, de Global Leaders for Tomorrow (GLTs), bestaande uit 200 jonge leiders uit het bedrijfsleven, de politiek, de academische wereld, de kunsten en de media, allemaal jonger dan 43 jaar en goed ingeburgerd door hun prestaties en invloedrijke posities. De GLT's, die hun eigen Summits zouden houden, soms in combinatie met de Annual Meeting in Davos, zouden in 2003 opnieuw worden opgericht als The Forum of Young Global Leaders (YGLs).

terug naar overzicht